Satoko pochodzi z Japonii, a dokładniej z miasta
Miyazaki na wyspie Kyushu. Udało nam się ją złapać w Niemczech, bowiem przebywa tu na rocznej wymianie studenckiej:)
Zacznijmy od początku, czyli od kwestii powitania.
O uściskach, czy pocałunkach (w policzek, dłoń itd.) trzeba zapomnieć.
Nieformalnym sposobem witania jest znane nam pomachanie ręką, a formalnym podanie
ręki, choć znacznie grzeczniejszy i lepiej widziany jest ukłon. Istotną rolę pełni ułożenie rąk podczas ukłonu, które albo trzymamy wzdłuż
ciała, lub też składamy, przy czym koniecznie lewą rękę przytrzymujemy prawą.
Dlaczego? Ponieważ tą wymierza się ciosy, a przytrzymanie jej jest znakiem, że
nie mamy złych zamiarów.
Stroje
W Europie nie jest szczytem wyczucia noszenie
skarpetek do sandałów, czy japonek...a w Japonii jest to zwyczaj. Część
istotnych świąt wypada zimą i wtedy aby stopy nie przemarzły podczas noszenia geta zakłada się specjalne skarpetki z wcięciem pomiędzy dużym palcem a resztą. Geta to tradycyjne drewniane buty na wysokiej podeszwie, wyglądem przypominają... japonki. Wyróżnia się kilka rodzajów
charakterystycznych strojów. Najbardziej znanym jest kimono. To jednak
dosyć luksusowy ubiór, na który nie każdego stać. Męska wersja tego stroju to
hakama. Letnią, bardziej dostępną wersją kimono jest yukata.
W Japonii wiek osiągnięcia dorosłości to 20 lat. Co
roku w styczniu z tej okazji organizowana jest uroczystość dla osób, które w
zeszłym roku osiągnęły pełnoletność. Na tę okazję też jest specjalny strój, który nazywa
się Seizinnsiki.
Satoko w Seizinnsiki: